Nabestaanden
Nabestaanden die hun dierbaren op Ereveld Loenen hebben liggen, zijn onze belangrijkste gidsen in dit bijzondere herdenkingsproject. Zij delen hun verhalen met ons. Vertellen ons wat wel kan en niet. Zij vertellen ons wie hun dierbaren zijn die zij verloren hebben. Zij vertellen over hun gezin waarin een gat is geslagen door oorlogsgeweld. Over hun eigen weg op zoek naar een antwoord op het verlies, zodat hun leven verder kan gaan. Ook als een stuk daarvan voor altijd lijkt te zijn gestopt. Met deze families als gids, verkennen wij de grenzen van het nieuwe herdenken en zoeken wij naar de taal om jongeren te betrekken bij het herdenken van nu en van de toekomst.
Mocht u een nabestaanden zijn en contact met ons willen dan kunt u contact opnemen met info@herdenkenvolleven.nl.
De nabestaanden zijn voor eeuwig verbonden met het Ereveld. Niet alleen op 4 mei Dodenherdenking maar alle dagen van het jaar. Aan het graf van hun dierbaren vertellen zij ons over wie zij waren; zij vertellen het afgebroken levensverhaal en zij vertellen over de impact van dit verlies op hun eigen leven en dat van partners, ouders, broers en zussen en de daaropvolgende generaties. Het zijn deze verhalen die getuigen van hoe het verlies door oorlogsgeweld doortikt in generaties en hoe ook deze jongere generaties en vredeskinderen verbonden blijven met het Ereveld.
Vrede en Vrijheid zijn niet vanzelfsprekend
‘Waarom staat u hier?’ vraagt een scholier aan een militair die achter het graf staat van een in 2009 omgekomen VN militair. ‘Ik ben zelf militair’ luidt het antwoord. ‘Dat betekent dat de militairen die hier liggen eigenlijk collega’s van mij zijn. Zij zijn omgekomen in de strijd voor vrede en vrijheid in een ander land en ik weet dat als ik word uitgezonden, zou dat mij ook kunnen overkomen. Mocht dat gebeuren, wil ik ook graag geëerd worden. Zou ik willen dat mensen mij herdenken. Daarom sta ik hier, ik vind het een eer om vanaf deze plek mijn gesneuvelde kameraden te herdenken. Voor velen in Nederland, en zeker de naoorlogse generaties, lijken vrede en vrijheid vanzelfsprekend. Dat zijn ze niet. Ooit zijn ze bevochten, ooit zijn andere landen Nederland te hulp geschoten. Zoals Nederland nu ook deelneemt aan internationale vredesoperaties.'
Het verhaal van Nini Meijers (15 jaar)
Nine vertelt over haar familie. Een vader en een zoon die waren ondergedoken en werden verraden. De vader weet te ontsnappen maar zijn 6 jarige zoontje niet. Hij keert terug en beiden worden doodgeschoten.